اولین زمزمه های تحصیل دختران از آن میرزا صالح شیرازی بود که گزارشاتی درباره آموزش دختران اروپایی در سفرنامه اش آورده بود. وی که درحدود سالهای 1816_1819 م در اروپا به سر می برد از آموختن زبانهای مختلف، خواندن و ساز زدن، خیاطی و آداب خانه داری و طریقه رفتار با شوهران و منسوبان آنها توسط دختران حرفهایی زده بود که هم چنان ایرانیان را انگشت به دهان فرنگستان گذاشت ....

باز این دوره ناصری بود که تغییراتی در آموزش را تجربه نمود.به طور کلی دو نوع مدرسه در آن سالها تعریف می شد. نوعی از مدارس که موسسان آن اجنبی بودند. نظیر مدرسه آمریکاییان که تا سالها اجازه ثبت نام دختران مسلمان را نداشت و از 1254ه.ش. ناصرالدین شاه اجازه اش را داده بود. مهرتاج رخشان اولین زن مسلمان فارغ التحصیل این مدرسه بود.

نوع دیگر مدارسی بود که مخدرات وطن برای تربیت بنات بنیان نهادند. اولین مدرسه ایرانی مسلمان موسس مسلمان از آن بی بی خانم استرآبادی کبیر است که پیش از آن معرفی اش کرده بودم. این مدرسه که دوشیزگان نام داشت در سال 1324ه.ق در خانه شخصی بی بی خانم تاسیس شد. از آنجا که نام دوشیزه به زعم برخی علما _از جمله شیخ فضل الله نوری مرحوم_ تحریک کننده بود باید بسته می شد و عاملی شد که لایحه مخالفت با تاسیس مدارس دخترانه در مجلس صادر شود  و دلیلی در مشروعه نبودن مشروطه تراشیده شود. و اگر گمان می کنید بی بی خانم بیکار نشست سخت در اشتباهید.  او توانست با تغییراتی مدرسه را حفظ کند.

ناموس مدرسه دیگری است که طوبی آزموده با سختیهای بسیار در 1286 ه.ش تاسیس کرد و با سختیهای بسیار بیشتر حفظ کرد.

ماهرخ گوهرشناس در 1290 مدرسه «ترقی بنات» را تاسیس کرد و از آنجا که شوهرش مخالف تاسیس مدرسه دخترانه بود 2 سال مخفیانه و دور از چشم شوهرش آنرا اداره کرد. و ....

در مجلس دوم آموزش همگانی رایگان با تاکید ویژه بر آموزش زنان از جمله اهداف ایران برای هدایت کشور به سمت کاروان پیشرفت بشری محسوب شد و شمار مدارس دخترانه افزایش یافت. در سال 1331ه.ق. در دارالخلافه طهران 61 مدرسه دخترانه فعال بود و 1740 نفر دانش آموز دختر به تحصیل اشتغال داشتند. و به آنجا رسیدیم که در وزارت معارف، سمتی به عنوان مدیر کل نسوان برای انتظام به امور مدارس نسوان تعیین شد و در 1297ه.ش نخستین دارالمعلمات طهران تاسیس شد.

تا برسیم به دوران رضاخان که تحولی عظیم رخ داد و شعار نهضت سوادآموزی جمهوری اسلامی متحقق شد و« ایران را مدرسه کردند» در 1314ه.ش. 1622 مدرسه در کل کشور فعال بود که 62079 نفر در آنها مشغول به تحصیل بودند.

همان سالها دانشگاه تهران تاسیس شد و درش را به روی زنان گشود. سالها بعد در زمان نخست وزیری هویدا فرخ رو پارسا، دختر فخرآفاق پارسا که خود صاحب نشریه جهان زنان بود و اولین زن روزنامه نگار تبعیدی، وزیر آموزش و پرورش شد و یگانه زن وزیر قبل از انقلاب ماند!

 تا برسیم به این سالها که رییس جمهور محبوبمان اصرار بر زن بودن وزیر آموزش و پرورش دارد...

تا برسیم به این سالها که به دانشگاهها سهمیه می دهند ، بومی اش می کنند تا مبادا زنانه شود و زنانی که عادت به تبعیض مثبت ندارند از آن بهره های بی جا برند.